logologo text

Oliebollen

Oliebollen en appelvlappen 1974

Familie, vrienden, kerkgenoten, buurtjes, iedereen werd aangespoord om de Oliebollen en appelflappen voor oud- en nieuw bij ons te bestellen. Uiteindelijk werden er maar liefst 8000 oliebollen en bijna 4000 appelflappen besteld.

Verkopen is één maar het maken van zo'n immense hoeveelheid is andere koek. De ouders van Jan en Dolf Tol hadden een slagerij en een broodjeszaak in de Sint Luciensteeg in de Amsterdamse binnenstad. Die broodjeszaak mochten wij vanaf zaterdagavond 6 uur 24 uur lang voor de productie van de bollen en flappen gebruiken.

Nadat we de benodigde ingrediënten hadden ingekocht leek het een goed idee om eerst met een kleine groep proef te draaien. We deden dat in de woning van Mieke van Damme en Wil Kraan in Amstelveen. Ko Berndsen en Fons Wegman hadden op zolder nog een plunjebaal liggen van het leger. De werkkleding was dus duidelijk. Na een middagje bakken hadden we het goede gevoel gekregen en waren we klaar voor het grote werk.

Direct na sluitingstijd stonden we met een grote club mensen klaar bij de broodjeszaak. Het werk werd verdeeld: een beslaggroep, een appelschilploeg en een bakgroep. De tijd was beperkt. We konden geen minuut missen. Om de tijd maximaal te gebruiken werd er een continu rooster opgesteld. Op de zolder van de broodjeszaak kon je even slapen voor je weer aan je volgende dienst begon.

De schilploeg moest een kleine duizend appels schillen en in plakken snijden en het beslag werd in dusdanige grote hoeveelheden gemaakt dat het niet mogelijk bleek om hierin met een lepel te roeren. Dus de mouwen werden opgestroopt om met de hele arm het beslag te roeren.

Het olieverbruik viel ons niet mee, winkels waren niet meer open dus moesten we het doen met hetgeen we ingekocht hadden. Uiteindelijk besloten we zondag vader Van Haastrecht als bakker te raadplegen. Deze kwam direct helpen maar eerlijk gezegd heeft dat het olieverbruik niet verminderd Maar ondanks de te vette bollen hebben we het gered. Zondagmiddag hoorde wij de deur open gaan van de broodjeszaak. Er kwam een man binnen die de vader van Jan en Dolf bleek te zijn. De beste man wist niets van onze actie af en schrok zich rot. We beloofde zijn zaak spic en span achter te laten en kennelijk hebben we dat gedaan want wij hebben niets meer van hem vernomen.

Na ruim 24 uur continue bakken waren we klaar. Alles werd ingepakt en naar de kerk gebracht.

Frans van Straaten stond ons daar op te wachten om te helpen bij de verdeling. Hij overzag het resultaat. Hij reageerde zoals alleen Frans kon reageren. Eerst liep hij rood aan, vervolgens werden zijn ogen groter en ten slotte begon hij te slaan met de buitenkant van zijn hand in de binnenkant van zijn andere hand en riep "DIT KAN IK NIET VERKOPEN". De bakploeg droop, Frans in de kerk achterlatend gefrusteerd af naar de chinees. In hun hart wisten zij ook wel dat hij gelijk had. De volgende dagen moesten we de zakjes met bollen en flappen nog bezorgen. Regelmatig hoorde je bij het verlaten van de portiek de balkondeur opengaan en de klep van vuilnisbak open en dicht gaan. Maar het was allemaal voor het goed doel. Een geslaagde actie en een geweldige leuke ervaring.

fotoboek Oliebollen